|
کوچــه هـای بـی بهــار... چه خوش صید دلم کردی، بنـازم چـشم مستت را ...
| ||||||||||||
|
|
خداوندا !
اگر روزی بشـــر گردی،
زحالم با خبر گردی،
پشیمان می شوی از قصــتۀ خلقت،
از این بودن، از این بدعت.
خداوندا کفر نمی گویم؛
چه می خواهی تو از جانم؟
مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگـــی کردی!
خداوندا تو می دانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی می کشد آنکس که انسان است و
از احساس سرشـــار... |
فـــرزاد سیامری  اهل آبادانم. پیشه ام عشق ورزی ست. کوچک محفلی دارم و پاک یارانی عاشق... خانه ام در کوچه های بی بهار، گوشه ای از دشت مجنون است. من، مسلک آن کوچه های بی بهارم، که صدپارۀ دل را ، فرش هر عابر می کنم............... . ____مقدمـــتان گلبـــــاران____
امکانات وب
 | ||||||||||
| ] [ Weblog Themes By : iran skin ] | ||||||||||||
آمار
وب سایت:
